Duž sjevernog ruba Ždralovca, s južne strane planine Staretine, prostire se selo Vrbica. Ime sela nema ništa zajedničko s listopadnim drvetom vrba (deminutiv – vrbica). Naime, žitelji susjednih sela, koji su pravoslavne vjeroispovijesti, ranije su na dan Vrbice (Lazareva subota), dolazili u crkvu da posvete grančicu vrbe – vrbicu. Docnije, oko crkve, nastalo je naselje, koje su po ovome crkvenome običaju, prozvali Vrbica.

Selo se nastavlja na Radanovce, a proteže se prema Bogdašima i Bastasima. Sa jedne strane Staretina, a sa druge dio zemljišta Ždralovca čini okvir ovog sela, a pogotovo Bogdaša i Bastasa.

Stanovništvo je isključivo srpske nacionalnosti. Obradivo zemljište je oskudnije na ovom terenu, u odnosu na dosad spomenuta sela. Ždralovački dio polja nije melioriran, tokom godine je pod vodom i do sada neobrađivan. Prema jednom podatku, poslije Drugog svjetskog rata, sa terena ovih sela iseljeno je u Vojvodinu, u sela i bližu okolicu Bačke Palanke, 38 porodica. Iseljavanje je teklo i kasnije po raznim osnovama. Mladost se u svim selima malo zadržavala i rijetko planirala da ovdje živi. Sliku ovih sela je donekle izmijenio asfaltni put, koji je izgrađen 80-tih godina 20-og vijeka.

Toponimi na području Vrbice su: Ajmanice, Alajđuš, Babaluša, Blatovica, Breza, Bukov do, Bunaruša, Busike, Cvijanuše, Čemeruša, Ćair, Ćoruša, Debeli lug, Duga njiva, Duge, Eldovine, Galuša, Govnuša voda, Grab, Grevulja, Groblje, Heljdovina, Imela, Jaružica, Jasen, Jasenovac, Jasenje, Kalabuša, Klenuša, Košarište, Kratelj, Kremeršnica, Kulašice, Kulica, Luka, Meduša, Milošinovac, Nuglo, Okratine, Okrugljaš, Okrutine, Osoje, Otoka, Palučak, Panjevi, Petrovaca, Poljaruša, Polje, Potočina, Prisap, Pristap, Rakita, Riškuša, Seline, Skladovi, Slatke bare, Virovi potok. Virovi voda, Virovi, Vjenac, Vrbički lug, Vrbički pod, Vrlet, Vujanuše, Zeluša, Zvijanuše.

U Vrbici su živele ili žive srpske porodice:

VUJIČIĆ –  poreklom su iz Crne Gore. Slave Svetog Nikolu;

VULIĆ – doselili su se iz Bitelića kod Sinja. Slave Svetog Jovana;

DOKIĆ – najstariji rod u selu. Veruje se da su oni jedna od retkih porodica ovog kraja koja nikada nije bežala sa svog ognjišta, sve do 1994. godine kada su proterani iz sela. Slave Svetog Jovana;

ERCEG – poreklom su iz Hercegovine. Slave Svetog Luku;

JOVIĆ – doselili su se iz Bitelića kod Sinja. Slave Svetog Jovana;

ROSIĆ – doselili su se iz Otišića kod Vrlike. Slave Svetog Jovana;

ŠUNJKA – prema porodičnom predanju došli su iz Crne Gore u okolinu Zadra i tamo su promenili prezime, iz Obad(ović) u Šunjka. Iz zadarskog kraja preselili su se u okolinu Vrlike, a odatle u Livanjsko polje. Njihovi preci su slavili Svetog Jovana, a kasnije, posle stradanja tokom zime kada su išli u nabavku pića za slavu, promenili su slavu i slave Svetog Iliju.