SRPSKA PRAVOSLAVNA PAROHIJA LIJEVANjSKA I CRKVENA OPŠTINA LIJEVNO

Pored grada Livno, parohiju čine sela: Zastinje, Suhača, Guber, Komorani, Priluka, Bila, Srđevići, Smrčani, Glavice, Golinjevo, Potočani, Potok, Prolog, Žabljak, Držanlije i Prisoje.

Paroh

jerej Predrag Crepulja
ul. Kraljice Katarine bb
Livno, 80101
F BiH

Kontakt
mob. +387 66 467 609
e-mail: pegajanjanin@gmail.com

 

Projekat: Obnova crkve u Livnu!

https://omlivanjska.com/projekti/obnova-crkve-u-livnu/

Vezane vesti

28.8.2013.: Proslavljena slava crkve u Livnu

6.5.2013: Podela Vaskršnjih paketića deci u Livanjskoj parohiji

18.1.2013: Podela Božićnih paketa u Livanjskom polju – uspešna prva akcija!

5.5.2013: Vaskrs u Lijevanjskoj parohiji

6/7.1.2013: Badnje veče i Božić u Lijevanjskoj parohiji

16.9.2012 Episkop Hrizostom u Livnu

28.8.2012 Proslavljena crkvena slava u Livnu i Gubinu

O Livanjskoj crkvi

I

Crkveni život pravoslavnih Srba u Livnu i okolini, nije do pred kraj turske vlasti, mogao da se jače razvija, ali on je ipak postojao. Fra Ivan F. Jukić, zapisao je 1845. godine da u Livanjskom polju ima 10 000 rimokatolika a toliko blizu ima i pravoslavnih. Prema rimokatoličkom Šematizmu za 1855. godinu bilo je u Livanjskoj nahiji 1 139 rimokatoličkih domova sa 9 519 duša, a toliko je bilo i pravoslavnih.

Livno je tada imalo grad i predgrađe. U gradu je bilo 200 muslimanskih domova i 4 džamije a u predgrađu 300 muslimanskih domova i 8 džamija, 150 rimokatoličkih i 100 pravoslavnih domova.

U starini nije u Livnu bilo prave crkve. Bogosluženje se vršilo u drvenoj crkvi u Zastinju. Bila je od brvana, pokrivena slamom i visoko kamenom podzidana. Crkvište je sada njiva u vlasništvu porodice Komljenovića.

Ma koliko je zakonima Turskog carstva bila zajamčena sloboda hrišćanske vjere, ipak su tolerisani zulumi koje su nad sveštenstvom i narodom vršili niži organi vlasti.

Kriza turskog carstva započeta u 17. vijeku bila je sve izraženija. Sultan je prinuđen da uvodi reforme, u cilju opstanka carstva. Ukidaju se janičari i kapetanski red a hatišerifom pokušava se uvesti nova administracija sa većim pravima hrišćana. U duhu proklamovane tolerancije dobili su pravo da sami vode svoje škole. Među prvim srpskim školama pominju se škole u Sarajevu i Livnu.

Pored škole, Srbi u Livnu se spremaju i na gradnju crkve, što ukazuje na činjenicu da su već dobili dozvolu za gradnju, koja je propala u kasnijoj burnoj istoriji livanjskih Srba. Izgleda da su livanjski rimokatolici i pravoslavci dobili dozvolu istovremeno.

Prvi problem prije gradnje crkve bilo je zemljište na kome će se graditi. Crkvište u Zastinju je bilo daleko a niko od Srba nije imao veliko i pogodno zemljište. Konačno, zemljište na kome se nalazi današnja crkva ustupio je beg Mehmed Gagić.

Kada je sve bilo spremno, sultanova dozvola, zemljište i novac, crkva je 1859. godine bila sagrađena u rekordnom vremenu. Zapisano predanje kaže da je crkva bila sagrađena za mjesec dana, jer su se Srbi bojali da ih neko od nižih organa vlasti ne bi prekinuo u radu. Crkvu je osvetio mitropolit dabrobosanski Georgije Nikolajević. Kada je crkva bila gotova, pravoslavni hrišćani su poklanjali crkvi ikone i druge potrebne stvari. Pojedinci su donosili ili naručivali ikone iz Rusije, Jerusalima, Svete Gore, Venecije i primorskih gradova.

Pokraj crkve bio je sagrađen drveni zvonik, koji je služio 30 godina, sve do 1889, kad je ispred crkve sagrađen od tesanog kamena nov zvonik na kom se nalazi ploča sa natpisom: “OVAJ HRAM PRESV.BOGORODICE PODIŽE CEO NAROD SRP:PRAV:LIVNjANSKE OPŠTINE U GOD:1859, A NAKON 30 GOD.PRILOGOM SVEGA SRP:PRAV:NARODA I PODPOROM 3:VLADE PODIŽE SE OVAJ ZVONIK U GOD.1889.NEIMAR I.KONjIK.

Glavni teret oko gradnje crkve pod rukovodstvom sveštenika pao je na livanjske pravoslavne trgovce. U Livnu je 1857. godine bilo oko 500 muslimanskih, 200 rimokatoličkih i 100 pravoslavnih domova, oko 700-800 pravoslavnih duša.

Crkva u Livnu spada među veće pravoslavne crkve u Bosni i Hercegovini i predstavlja jedinstven primjer u arhitekturi pravoslavnih crkava zbog svojih polukružnih otvora koji zamjenjuju prozore. Ne zna se ko je bio njen neimar ali pretpostavlja se da bi to mogao biti Mato Bajo, iz Livna kome je posle 15 godina bilo povjereno i zidanje nove srpske škole 1874. godine.

Kulturnu, istorijsku vrednost u crkvi predstavlja bogata zbirka ikona. U kolekciji od 84 ikone naročito su istaknute 4 kompozicije “Jerusalima“. Prva kompozicija je rad jednoga od najboljih naših slikara 18. vijeka, čije ime nije poznato, već samo poslednje slovo “R“.

Druga i treća kompozicija su radovi nepoznatih makedonskih slikara 19. vijeka, dok je četvrta rad grčkog slikara 19. vijeka iz Makedonije. Ove kompozicije, svjedoče o duhovnoj vezi sa centrom hrišćanstva i pokloničkim putovanjima naših ljudi.

Crkva u Livnu i nema pravog ikonostasa. Na oltarskoj pregradi stoje pored 4 “Jerusalima“ ikone koje datiraju u razdoblje od 15 do 19. vjeka. Radili su ih srpski, makedonski, grčki, ruski, kritski i primorski slikari. Posebnu čar predstavljaju ikone domaćih “naivnih“ slikara. Nekoliko ikona “Presvete Bogorodice“ iz 15-18. vijeka predstavljaju veliku umjetničku vrijednost po svojim ikonografskim i kolorističkim kvalitetima. Važni su i svetogorski bakrorezi: Sveti Sava i Simeon, Sveti Georgije Kratovac i drugi. Interesantne su ikone “apostola“, radovi nepoznatog grčkog slikara iz 18-19. vijeka, za koje se misli da su bile na ikonostasu drvene crkve u Zastinju.

Neke od ikona u crkvi vjerovatno su pripadale i pojedinim izumrlim livanjskim porodicama. Zato je zbirka ikona u Livnu podjednako dragocjena i za teologa i za istoričara, na osnovu čijeg mišljenja je ova zbirka i stavljena pod zaštitu Zavoda za zaštitu spomenika kulture.

II

Parohija lijevanjska je od osnivanja do 1930. godine pripadala dabro-bosanskoj mitropoliji a od 1930. godine dalmatinskoj eparhiji. U njen sastav su pored Livna ulazila i sela: Zastinje, Suhača, Guber, Komorani, Priluka, Bila, Srđevići, Smrčani, Glavice, Golinjevo, Potok, Prolog, Žabljak i Prisoje. U njoj su 1924. godine bile 1704 duše.

U drugom svjetskom ratu, crkva Uspenija Presvete Bogorodice je opljačkana i oštećena, parohijski dom bombardovan a crkvena arhiva i biblioteka uništeni. Od strane ustaške ruke, crkva je ostala bez svoga sveštenika protojereja Koste Stanišića i gotovo bez svih vjernika. Najgore je prošlo selo Golinjevo, rodno mjesto pjesnika i sveštenika Jovana Sundečića. Golinjevo je tada imalo 60 pravoslavnih domova, groblje i u njemu crkvu. Sada u Golinjevu nema pravoslavnih domova, groblje je zapušteno a crkva porušena. Nije bolje prošlo ni selo Prisoje. U njemu je bilo 15 pravoslavnih domova a sada nema ni jednoga.

Kada je 1945. godine završen rat, nastao je nov život. Prvi posljeratni sveštenik na parohiji lijevanjskoj bio je jeromonah Kasijan iz manastira Dragovića, (Strahinja Arnautović iz Žabljaka). On je bio sveštenik na ovoj parohiji sve do 1950. godine, kada je došao sveštenik iz Vrbice, protojerej Vojislav Šešum. Pošto je zgrada srpske škole i srpskog pjevačkog društva “Sundečić“ bila oštećena, sagrađen je parohijski dom koji je osveštan 29. 7.1968. godine a 5.10.1969. godine osveštana je kapela Svetog Marka, sagrađena na groblju u Zastinju. Time se završilo i služenje prote Vojislava Šešuma. On je otišao u Split 1969. godine a u Livno je došao sveštenik iz Strmice, jerej Mirko Jamedžija. Zvonik crkve obnovljen je 1979. godine.

Pošto je crkvena arhiva u drugom svjetskom ratu uništena, nije moguće za sve sveštenike utvrditi u koje vrijeme su bili na Parohiji lijevanjskoj. Za neke se zna tačno a za neke približno godina, na osnovu sačuvanih zapisa i sjećanja starijih parohijana:

1835 Simo Kodić

1835 Stanko Kojda

1840 – 1845 Serafim Konda, arhimandrit

1845 Jovan Konda

1845 Simeon Konda

+ 1867 Simeun Kojdić, protojerej

+ 1874 Stojan Kojević-Popović, protojerej

Stojan Jovanović-Zečević, protojerej

Stevan Kukrika, protojerej

Maksim Jovanović, protojerej

Kosta Prodanović, protojerej

1912 Dušan Lapčević

Uroš Jovanović

1914 – 1918 Milan Bogičević

1914 – 1918 Vlado Vuković

1919 – 1941 Kosta Stanišić, protojerej

1945 – 1950 Kasijan Arnautović, jeromonah

1950 – 1969 Vojislav Šešum, protojerej

1969 – 1992 Mirko Jamedžija, protojerej

2001 – Željko Đurica, protojerej

III

Odlukom Svetog arhijerejskog Sabora, 1990. godine obnovljena je bihaćka eparhija, pod nazivom eparhija bihaćko-petrovačka sa sjedištem u B. Petrovcu. Nastala je iz dijelova Banjalučke i Dalmatinske eparhije. Eparhijom je administrirao Episkop dalmatinski Nikolaj a za prvog episkopa bihaćko-petrovačkog izabran je 1991. godine protosinđel Hrizostom (Jević). Parohija lijevanjska od tada pripada bihaćko-petrovačkoj eparhiji. Velika razaranja i stradanja eparhija je doživjela u proteklom ratu, što nije zaobišlo ni parohiju lijevanjsku i njene pravoslavne vjernike.

Parohijski dom je devastiran a kancelarija u parohijskom domu zapaljena. Crkva Uspenija Presvete Bogorodice u Livnu je takođe devastirana i zapaljena na Vidovdan 28. juna 1992. godine. Tom prilikom je izgorio zvonik crkve a bogatu zbirku vrijednih ikona, biblioteku od preko 260 knjiga i ostale bogoslužbene predmete: svete sasude, crkvene odežde i bogoslužbene knjige, sačuvao je od uništenja župnik livanjski, fra Marko Gelo. Sve to, livanjski franjevci su čuvali u samostanu Gorica u Livnu i vratili 9. novembra 2000. godine. Uz pomoć Federalnog ministarstva kulture i sporta, 2006. godine, počela je sanacija ikona ugroženih vlagom a Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika donijela je odluku kojom se Srpska Pravoslavna Crkva Uspenija Presvete Bogorodice u Livnu zajedno sa pokretnom imovinom proglašava nacionalnim spomenikom Bosne i Hercegovine.

O stradanju pravoslavnih Srba u Livnu, nema mnogo podataka i dokaza. Nema čak ni kompletnog spiska žrtava. Spominje se brojka od 50, 91, pa čak i 107 žrtava, ali se ne zna tačno da li se tu radi samo o Livnjacima ili i onima koji su prošli kroz Livno. Prema istraživanju profesora Dušana Nikića, kroz zatvore i logore u Livnu prošlo je oko 830 Srba. U svakom slučaju, mali broj livanjskih Srba je dočekao kraj rata u Livnu. Većina ih je pobjegla ili protjerana, njihove kuće su bile preotete, minirane, ili zapaljene a imovina razgrabljena, tako da danas parohija lijevanjska broji 58 pravoslavnih domova odnosno 100 pravoslavnih vjernika. U gradu ima 38 domova, u Zastinju 2 doma, u Žabljaku 2 doma, u Potoku 1 dom, u Komoranima 1 dom i u selu Guber od predratnih preko 100 domova ostalo je svega 14 domova. Pravoslavnu vjeronauku pohađa 5 učenika. Iz ljubavi prema svojoj crkvi i svome ognjištu, raseljeni livnjaci u Beogradu, Banja Luci i svuda po svjetu su okupljeni oko Humanitarnog Društva „Ognjena Marija Livanjska“ koje je po blagoslovu Episkopa bihaćko-petrovačkog Hrizostoma osnovano i radi još od 3. aprila 1998. godine.

Poređenja radi, prema popisu stanovništva iz 1991. godine u livanjskoj opštini bilo je 39 526 stanovnika. Prema tom popisu Hrvata je bilo 28 456, Muslimana 5 927, Srba 3 782, onih koji su se izjasnili kao Jugosloveni 1122 i ostalih 239.

Na kraju ovog izlaganja, ne preostaje ništa drugo, nego da se držimo riječi Njegove Svetosti Patrijarha srpskog Pavla izgovorenih u Crkvi Uspenja Presvete Bogorodice u Livnu 1991. godine: „Mi se sabrasmo danas u ovom hramu, gdje su se kroz vjekove okupljali naši preci i u miru i u slobodi i u doba ropstva, da se zajednički jednom Bogu u Svetoj Trojici pomolimo. Imamo se kome moliti i imamo se zašta moliti, uvijek, a kamoli u ovako nesretno vrijeme kada se gine, prolijeva ljudska krv, uništava teško stečena imovina. Zato, da se zajednički obratimo Bogu mira i ljubavi koji je mir naš i koji je rekao: Mir svoj ostavljam vam, mir svoj dajem vam. Taj Božji mir vratiće se među nas ako se i mi istinski vratimo Bogu i poslušamo riječ svetog apostola Pavla: Koliko do vas stoji, mir imajte sa svim ljudima. Na takav način, kao mirotvorci, postaćemo zaista sinovi i kćeri Božji i valjda sjetiti se da smo braća i da je ljudska krv prolivena uvijek i svugdje – krv brata. Ako to zaboravimo i umjesto bratske i hrišćanske ljubavi zavlada mržnja, zatiraćemo se zvjerski i neljudski i uništiti u nama sve ljudsko i hrišćansko, kao što je na našu opštu nesreću bivalo i biva“.

ODLUKA O PROGLAŠENJU SRPSKE PRAVOSLAVNE CRKVE USPENIJE PRESVETE BOGORODICE U LIVNU, ZAJEDNO SA POKRETNOM IMOVINOM, ZA NACIONALNI SPOMENIK BiH

BOSNA I HERCEGOVINA – KOMISIJA/POVJERENSTVO ZA OČUVANjE NACIONALNIH SPOMENIKA

Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika, na osnovi člana V stav 4. Aneksa 8. Općeg okvirnog sporazuma za mir u Bosni i Hercegovini i člana 39. stav 1. Poslovnika o radu Komisije za očuvanje nacionalnih spomenika, na sjednici održanoj od 6. do 10. jula 2004. godine, donijela je

O D L U K U

I.

Graditeljska cjelina – Srpska pravoslavna crkva Uspenija Presvete Bogorodice u Livnu, zajedno sa pokretnom imovinom, proglašava se nacionalnim spomenikom Bosne i Hercegovine (u daljnjem tekstu: nacionalni spomenik).

Nacionalni spomenik sastoji se od: crkve, crkvenog dvorišta sa ogradnim zidom, te pokretne imovine koju sačinjavaju:

a) Zbirka od 51 ikone:

1. Raspeće Hristovo, Nikola Zafuris, druga polovina 15. vijeka, tempera na drvetu, 43 x 35 cm,

2. Sv. Antonije Veliki, nepoznati kritski majstor, 16. vijek, tempera na drvetu, 33,2 x 27 cm,

3. Bogorodica Umiljenija, nepoznati kritski majstor, druga polovina 16. vijeka, tempera na drvetu, 56 x 43 cm,

4. Silazak u ad i Bogorodica sa Hristom, nepoznati kritski majstor, 17. vijek, tempera na dasci, 29,5 x 23 cm,

5. Uspenje Presvete Bogorodice, nepoznati kritski majstor, 17. vijek, tempera na dasci, 31 x 25 cm,

6. Silazak svetog duha na apostole, nepoznati kritski majstor, kraj 17. vijeka, tempera na dasci, 81 x 104 cm,

7. Ulazak Hrista u Jerusalim, nepoznati srpski majstor, kraj 17. ili početak 18. vijeka, tempera na dasci, 41 x 32 cm,

8. Presveta Bogorodica, srpski majstor, 18-19. vijek, tempera na drvetu, 43 x 34,5 cm,

9. Hristos na prijestolu, nepoznati domaći majstor, 18. vijek, tempera na dasci, 46 x 31 cm,

10. Bogorodica Umiljenija, nepoznati kritski majstor, 16. ili 17. vijek, tempera na drvetu, 51 x 40 cm.

11. Apostol Petar, nepoznati grčki majstor, kraj 18. ili početak 19. vijeka, tempera na dasci, 45,5 x 31 cm,

12. Apostol Pavle, nepoznati grčki majstor, kraj 18. ili početak 19. vijeka, tempera na dasci, 45,5 x 31 cm,

13. Apostol Vartolomej, nepoznati grčki majstor, kraj 18 ili početak 19. vijeka, tempera na dasci, 45,5 x 31 cm,

14. Nepoznati apostol, nepoznati grčki majstor, kraj 18. ili početak 19. vijeka, tempera na dasci, 45,5 x 31 cm,

15. Apostol Simeon, nepoznati grčki majstor, kraj 18. ili početak 19. vijeka, tempera na dasci, 45,5 x 31 cm,

16. Nepoznati apostol, nepoznati grčki majstor, kraj 17. ili početak 19. vijeka, tempera na dasci, 45,5 x 31 cm,

17. Jevanđelist Luka, nepoznati grčki majstor, kraj 18. ili početak 19. vijeka, tempera na dasci, 45,5 x 31 cm,

18. Sveti Nikola, nepoznati domaći majstor, 19. vijek, tempera na dasci, 42 x 29,5 cm,

19. Blagovijesti, nepoznati ruski majstor, 19. vijek, tempera na dasci, 30,5 x 24,5 cm,

20. Sveta Trojica, nepoznati ruski majstor, 19. vijek, tempera na dasci, 30,5 x 24,5 cm,

21. Bogorodica Odigitrija, nepoznati srpski majstor, 17. vijek, platno kaširano na dasci, 30,5 x 24,5 cm,

22. Sretenje Gospodnje, nepoznati domaći majstor, 18. vijek, platno kaširano na dasci, 41 x 31,5 cm,

23. Bogorodica sa Hristom, svetim Stefanom, svetim Spiridonom i svetim Georgijem, nepoznati kritski majstor, 15 – 16. vijek, tempera na drvetu, 39,5 x 32,5 cm,

24. Bogorodica na prijestolu, nepoznati majstor, 16 – 17. vijek, tempera na drvetu, 66 x 39 cm,

25. Hristos pantokrator, nepoznati majstor, nepoznati autor, ulje na platnu, pozlata, iskucavanje, graviranje, srebro, 34 x 25 cm,

26. Krštenje Hristovo, nepoznati majstor, (19. vijek?), ulje na metalnom limu, 31 x 27 cm,

27. Hristos Pantokrator, srpski majstor, 18 – 19. vijek,: tempera na dasci, 51 x 42 cm,

28. Sveti Spiridon (?), nepoznati grčki majstor, 18. vijek (?) platno kaširano na dasci, 31 x 27 cm,

29. Bogorodica Odigitrija, nepoznati ruski majstor, 19. vijek, platno kaširano na dasci, 33 x 26,5 cm,

30. Bogorodica Odigitrija, nepoznati kritski slikar, 15. ili 16. vijek, tempera na drvetu, 45 x 37 cm,

31. Bogorodica Umiljenija, nepoznati kritski slikar, 16 – 17. vijek, tempera na drvetu, 45 x 37 cm,

32. Sveti Sava, nepoznati domaći slikar, 19. vijek, tempera na dasci, 67,5 x 48 cm,

33. Sveti Kuzma i Damjan, nepoznati ruski slikar, 18. vijek, tempera na dasci, 9,5 x 31,5 cm,

34. Sveti velikomučenik Stefan, nepoznati domaći slikar, 19. vijek, tempera na dasci, 38 x 27,5 cm,

35. Rođenje Hristovo, nepoznati domaći slikar, 19. vijek, tempera na limu pričvršćenom na dasku, 31 x 26,5 cm,

36. Sveta Ekatarina i Izidor Veliki, nepoznati ruski slikar, 19. vijek, ulje na dasci, 54,5 x 40,5 cm,

37. Blagovijesti, nepoznati vojvođanski slikar, 19. vijek, ulje na dasci, 81,2 x 50 cm,

38. Krštenje Hristovo, nepoznati vojvođanski slikar, 19. vijek, tempera na drvetu, 80 x 49,7 cm,

39. Uskrsnuće svetog Lazara, nepoznati vojvođanski slikar, 19. vijek, tempera na platnu kaširanom na dasku, 69 x 56 cm,

40. Sveti Ilija, nepoznati grčki slikar, 19. vijek, tempera na platnu kaširanom na dasku, 69,8 x 50 cm,

41. Sveti Georgije ubija aždaju, nepoznati grčki slikar, 1831. godina, tempera na dasci, 42,5 x 59 cm,

42. Sveti Georgije, nepoznati domaći slikar, 19. vijek, ulje ne platnu, 64 x 45,5 cm,

43. Krunisanje Bogorodice i sveti Spiridon, nepoznati kritski slikar, 17. vijek, tempera na dasci, 69,5 x 52,5 cm,

44. Bogorodica sa Hristom – alegorija Hristovog stradanja, nepoznati grčki majstor, 18 – 19. vijek, tempera na dasci, 34,3 x 46,5 cm,

45. Časne verige svetog Petra, nepoznati domaći slikar, 19. vijek, ulje ne platnu, 64 x 45,5 cm,

46. Sveti Georgije ubija aždaju, nepoznati grčki slikar, 19. vijek, tempera na dasci, 40 x 29 cm,

47. Sveti Savo, Ag. Mansfeld, 19. vijek, ulje na platnu, 130 x 90 cm,

48. Jerusalim, sarajevski slikar R, oko 1790. godine, ulje na platnu, 100 x 134 cm,

49. Jerusalim, nepoznati makedonski ili grčki slikar, 19. vijek, ulje na platnu, 140 x 104 cm,

50. Jerusalim, nepoznati slikar, 19. vijek, ulje na platnu, 214,5 x 142 cm,

51. Jerusalim, nepoznati slikar, polovina 19. vijeka, ulje na platnu, 143 x 196 cm;

b) Plaštanica, nepoznati domaći slikar, 20. vijek, ulje na platnu, 93,5 x 72 cm, slikana površina: 69 x 48;

c) Zbirka predmeta izrađenih od metala:

1. Bogoslužbena petohlebnica, Todor Mihić iz Sarajeva, 1844. godina, lijevanje, iskucavanje, srebro, prečnik postolja: 28 cm, visina posudica sa poklopcima: 16 cm, visina svijećnjaka: 20 cm, prečnik tacnice: 6 cm,

2. Litijski krst, nepoznati domaći majstor, 19. vijek, lijevanje, iskucavanje, aplikacija, drvo, legura metala, visina: 66 cm, raspon krakova: 30 cm,

3. Krst, Nikola Stoisavljević, zlatar iz Beograda, 1909. godina, lijevanje, filigran, cizeliranje, pozlata, srebro, staklo, tisovo drvo, brušeno staklo, prečnik postolja: 16,5 cm, ukupna visina: 42 cm, raspon krakova: 22 cm,

4. Darohranilica, Nikola Stoisavljević, zlatar iz Beograda, 1909. godina, lijevanje, iskucavanje, izrezivanje, pozlata, srebro, 17 x 10 x 26 cm.

Nacionalni spomenik se nalazi na prostoru označenom kao k.č. 4/76, posjedovni list broj 621, k.o. Livno, općina Livno, Federacija Bosne i Hercegovine, Bosna i Hercegovina.

Na nacionalni spomenik se primjenjuju mjere zaštite utvrđene Zakonom o provedbi odluka Komisije za zaštitu nacionalnih spomenika uspostavljene prema Aneksu 8. Općeg okvirnog sporazuma za mir u Bosni i Hercegovini (»Službene novine Federacije BiH”, br. 2/02, 27/02 i 6/04).

Odluka je objavljena u „Službenom glasniku BiH“ broj 100/08.

————————————————————-

Izvor: Ovaj tekst je preuzet sa stranice http://www.lijevno.com